Een volle Capitulatiezaal van Hotel De Wereld was woensdagavond 9 januari het toneel van de nieuwjaarsborrel van het WOC. Ondernemers, politici, functionarissen van de WUR en relaties van het WOC wensten elkaar in een ongedwongen sfeer al het goeds voor het nieuwe jaar.

WOC-voorzitter Sjirk Bijma memoreerde in zijn toespraak enkele hoogtepunten van het afgelopen jaar. Het WOC is gegroeid met een twintigtal nieuwe leden. Het maandelijkse Ondernemerscafé in Onder de Linden is een daverend succes. Verder noemde hij het aanbieden van het communiqué aan de gemeenteraad en B&W, de uitreiking van het eerste revolving fund aan de stichting Stichting Herstel Bergpoortbrug en de constructieve meeting met de W12 in het Arboretum. Daarnaast wenste hij alle ondernemers voor het komende jaar naast alle dagelijkse drukte ook momenten van rust en zelfs verveling.

Nieuwjaarsspeech WOC 2019 door voorzitter Sjirk Bijma

Welkom, zeer gewaardeerde leden van het WOC, ook B&W + gemeenteraadsleden.

We missen zoals u waarschijnlijk allen weet op deze avond in het bijzonder wethouder Lara de Brito. Zij is herstellende na een zwaar behandeltraject. Gelukkig hebben de artsen haar een positief bericht kunnen geven. Vanaf deze plaats willen we haar nogmaals laten weten dat we met haar meeleven en vragen of u haar onze hartelijke groeten wilt overbrengen!

Goed! Kijken jullie ook al weken reikhalzend uit naar de nieuwjaarsspeech van de voorzitter van het WOC? Die ietwat kalende man die dan vertelt hoe goed het gaat met onze mooie vereniging en alle briljante, door het bestuur geïnitieerde, activiteiten opdreunt, zijn zorgen over heel Wageningen kenbaar maakt, roept hoeveel kansen we desondanks toch wel niet hebben in deze mooie stad, vergezichten en diepe inzichten met u deelt en toch reeds een half uur later – maar krap aan drie biertjes verder – al weer klaar is?

Met de stof uit die speech moet je het als beetje Wageningse ondernemer toch het hele jaar doen en juist daar haal je je inspiratie uit! Rond oktober moet je er nog uit kunnen putten. Uit ervaring weet ik dat de meesten van jullie ook dan nog hele delen uit hun hoofd kunnen ophoesten. En terecht!

Nee, zonder gekheid: het elkaar hier ontmoeten is veel belangrijker! Spreek elkaar, geniet van elkaar, doe – heel plat – zaken met elkaar.

Ik hou het dus kort, maar ontkom er niet aan een aantal zaken aan te stippen. Een korte bespiegeling dus.

In alle onbescheidenheid kan ik zeggen dat het goed gaat goed met onze club.

We zijn afgelopen jaar gegroeid met een twintigtal leden. Blijkbaar hebben we toch iets te bieden. Tijdens onze maandelijkse borrels barst Onder de Linden langzamerhand uit haar voegen en ook onze najaars-ALV met Paul Rulkens als inspirerend spreker mag niet onvermeld blijven. Met – in meer opzichten – dank aan onze penningmeester Toine.

Verder noem ik alleen het aanbieden van ons communiqué aan de gemeenteraad en B&W, de uitreiking van het eerste revolving fund aan de stichting Stichting Herstel Bergpoortbrug, beiden op onze juliborrel en de – wat mij betreft –  constructieve meeting met de W12 in het Arboretum in juni.

Als bestuur kunnen we denk ik terugzien op een goed jaar, waarin ieder bestuurslid zijn steentje bijdroeg. We vormen in mijn ogen een goed en – niet onbelangrijk – gezellig team.

Zonder de waardevolle ondersteuning van Ria Meurs, Kees Stap en Marjet van Veelen zijn we overigens ook als bestuur nergens. Grote dank namens het hele bestuur voor jullie inzet!

Ook in het komende jaar willen we weer in de brede zin van het woord jullie belangen behartigen. Die van klein, midden en groot.

Oh nee, krijgen we toch weer zo’n verhaal?

Nee, nee, wees gerust, ben bijna klaar.

Kennen jullie deze nog?

“Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
Wij hebben ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want wij zijn haast te laat,
We hebben maar een paar minuten tijd.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.”

Dit is een herkenbaar beeld voor veel ondernemers. Dit was altijd al zo en zo moet het ook wel een beetje zijn want we ondernémen niet voor niets van alles en de term ONDERNEMEN moet zijn naam ook eer aan doen.

Toch is dit de laatste jaren nog veel verder versterkt door al het sociale-media-geweld dat ons uit alle hoeken en gaten tegemoet komt, op welke media iedereen blijkbaar op elk moment van de dag op de toppen van zijn kunnen- en van hoogtepunt naar hoogtepunt leeft.

Dit is een regelrechte vervalsing van de werkelijkheid waar toch velen aan willen of denken te moeten voldoen.

Daarom wil ik jullie ter relativering graag wijzen op het werk van Damiaan Denys. Hij is psychiater, filosoof en neurowetenschapper aan de UvA. Hij werkte onlangs op televisie (ja, weet je nog wat dat is?) mee aan de “Nationale Zwelgavond”.

Het woord ‘zwelgen’ kan voor verwarring zorgen. Je kunt denken aan je overmatig te goed doen aan eten en drinken. Maar daar gaat het niet over. Het is “verzwelgen in”: je passief op laten gaan in iets, zonder dat je daarbij de sturing verliest. Bijvoorbeeld door gedachteloos naar buiten te staren, mijmerend op bed te liggen of zomaar wat aan tafel te hangen.

‘Lamlendigheid wordt gezien als iets negatiefs, terwijl dat het niet is’, gelooft hij. ‘We zijn voortdurend op jacht: naar de volgende Netflixserie, om die sport eens te proberen, dat nieuwe restaurantje te bezoeken …’

Sinds de negentiende eeuw maakt technologie het leven comfortabeler. ‘We hebben afscheid genomen van het normale bestaan van afzien, waarin seizoenen van warmte en kou elkaar afwisselen. Terwijl de mens baat heeft bij een stukje lijden’, zegt hij.

Zwelgen is jezelf durven verliezen. Het kost tijd en het levert niets op, maar het brengt ons wel wat. Als je voor je uit staart, komen er al snel gedachten over wat je doet en wie je bent. En dan ontdek je: het stelt allemaal niet zo veel voor. Het is een pijnlijke confrontatie met ons onvermogen. ‘Er zijn, zegt hij, maar heel weinig mensen die al mijmerend bedenken: wat ben ik een geweldig persoon.’

Ook verveling kan goed voor je zijn. Vroeger had je dat nog in de vakantie: al je boekjes uit en al je vriendjes op vakantie, dus niemand om mee te spelen.

Verveling is voor veel mensen een ongemakkelijke ervaring. Maar juist daarom interessant! Het maakt bewust van wat wij zijn: menselijk. We kunnen niet altijd op scherp staan, mooi en slim zijn.

We hebben de neiging om alles tot in de puntjes te begrijpen en te controleren. We moeten accepteren dat dat niet kan; zelfs het gebruik van dit begrip is een oefening daarin.

Tot zover de heer Denys wiens uitspraken mij persoonlijk wel konden bekoren en voor relativering zorgen.

Hoop dat jullie er ook wat aan hebben en dat jullie in de hectiek van het ondernemersbestaan in 2019 tijd vinden voor dit soort verveling: dan heb je de boel onder schot!

Rest mij jullie namens het hele bestuur een gezond en ondernemend 2019 toe te wensen!

Jullie kunnen nu nog tijden, jullie kunnen nu nog tijden, jullie kunnen nu nog tijden blijven
staan!!

Dank u wel!